«Καμενίτσα και Μεντρώνι, ο Θεός να σε γλιτώνει». Ο 10χρονος Θανάσης θέλει να πει την τοπική παροιμία πριν τον πατέρα του, τον Κώστα. Χαρά στο κουράγιο του, αν αναλογιστεί κανείς ότι η φωτιά που πέρασε χθες από το χωριό τους, την Καμενίτσα Αχαΐας, δεν τους άφησε σχεδόν τίποτα. Έκαψε απ’ άκρη σ’ άκρη το μέρος που φυλούσαν περίπου 120 αιγοπρόβατα, ελαιόδεντρα αλλά και το αρμεχτήριο για τα ζωντανά, ενώ παραλίγο να καεί και το σπίτι τους, στην κορυφή του λόφου. Τελικά η φωτιά έφτασε ως το χωριό, έκαψε τέσσερα, πέντε σπίτια, «έγλειψε» εκείνο του Κώστα και του Θανάση και τράβηξε απ’ την άλλη μεριά, έτσι κι αλλιώς «με τον αέρα που είχε δεν μπορούσες να υπολογίσεις προς τα που θα πάει».
Χωρίς νερό και ρεύμα
Το απέναντι χωριό από την Καμενίτσα είναι το Μεντρώνι. Η μικρή πεδιάδα που χωρίζει τα δύο χωριά έχει γίνει κάρβουνο και καπνίζει ακόμα. Έχουν καταστραφεί όλοι οι υποσταθμοί της ΔΕΗ και το αντλιοστάσιο. Αυτό σημαίνει ότι τα χωριά δεν έχουν ούτε ρεύμα, ούτε νερό.
Η φωτιά ξεκίνησε από ψηλά, πέρα απ’ τη Βιομηχανική Περιοχή της Πάτρας το μεσημέρι της Τρίτης και στη συνέχεια «έσπασε» σε τρία μέτωπα.
Ένα τράβηξε προς τη ΒΙΠΕ, ένα άλλο βόρεια προς την παραλιακή ζώνη (Βραχνέϊκα, Καμίνια, Κάτω Αχαγιά κλπ.), το τρίτο ακολούθησε δυτική πορεία φτάνοντας έως τον Άνω Αλισσό, την Καμενίτσα, το Μεντρώνι, χωριά που βρίσκονται από την πάνω μεριά της εθνικής οδού Πατρών-Πύργου, την ώρα που το δεύτερο μέτωπο έκαιγε στην ίδια περιοχή, αλλά από την κάτω μεριά της εθνικής οδού.
Η γη καπνίζει ακόμα
Η γη σε αρκετά σημεία καπνίζει ακόμα. Έχοντας δει από κοντά αρκετές φωτιές στο παρελθόν και το πέρασμά τους δεν παύεις να εντυπωσιάζεσαι απ’ την άναρχη πορεία που μπορεί ν ‘ακολουθήσει. Πως δηλαδή από ένα καπρίτσιο του αέρα η φωτιά που είναι έτοιμη να κατακάψει ένα χωριό, να σπάει στα δύο και να περνάει τελικά απ’ τις παρυφές του.
Ομοίως δεν μπορείς να καταλάβεις πως γίνεται να έκαψε ένα σημείο μπροστά σου, αμέσως μετά το τοπίο να είναι καταπράσινο και να έχει γλιτώσει και στα 50 μέτρα πιο πέρα να γίνει πάλι κάρβουνο. «Εγώ τα είχα φρεζαρισμένα τα χωράφια μου και αν γλίτωσαν κάποια, είναι γι’ αυτόν τον λόγο», μας λέει ο Κώστας.
Όπου χωράφια βάλτε ελαιώνες και όπου φρεζαρισμένα, βάλτε καθαρά, χωρίς ξερά χόρτα. Ο ίδιος σκέφτεται να κινηθεί νομικά κατά συγχωριανών του που δεν φρόντισαν να καθαρίσουν τα χωράφια τους. Λίγο αργότερα στο καφενείο του Άνω Αλισσού, συναντάμε τον Νίκο και τον Σωτήρη. Το χωριό δεν έχει ρεύμα. Έξω από το καφενείο μια υδροφόρα ιδιώτη ανεφοδιάζει με νερό δύο πυροσβεστικά οχήματα.
«Σε μισή ώρα το νερό είχε τελειώσει»
«Αυτό που βλέπετε σήμερα, δεν έγινε χθες, γι’ αυτό και είχαμε τέτοια καταστροφή εδώ», λέει ο Σωτήρης. Του ζητάμε να μας εξηγήσει τι εννοεί. «Χθες ήρθαν αμέσως πυροσβεστικά εδώ, δεν έχουμε παράπονο. Αλλά σε μισή ώρα το νερό τους είχε τελειώσει. Και δεν μπορούσαν να ανεφοδιαστούν. Δεν υπήρξε πρόβλεψη. Καθόμασταν λοιπόν και κοιτάγαμε τη φωτιά. Για να πάνε κάτω και να γεμίσουν θα ήθελαν 40 λεπτά κι άλλα 40 για να γυρίσουν, καληνύχτα».
Ρωτάμε για το αν υπήρξαν εναέρια μέσα. Από την κορυφή του λόφου που βρίσκεται ο Άνω Αλισσός, στο βάθος χαμηλά φαίνεται η θάλασσα, ο Πατραϊκός κόλπος. «Αεροπλάνα δεν είδαμε γιατί είχε λέει πολύ ψηλό κυματισμό χθες η θάλασσα κι έπρεπε να πηγαίνουν πάνω στο φράγμα και να γυρίζουν, έτσι μάθαμε», λέει ο κύριος Νίκος. Ο ίδιος δεν έπαθε κάποια ζημιά, ωστόσο μας μιλάει για σπίτια που κάηκαν λίγο έξω απ’ το χωριό. «Δεν μπορείς να καταλάβεις πως κάηκαν. Δεν έχει μεγάλη βλάστηση εκεί να πω ότι φούντωσαν τα πεύκα ή τα κουκουνάρια, είχε χαμηλή βλάστηση παντού. Αλλά ήταν απίστευτη η ταχύτητα της φωτιάς. Για πότε άρπαξε ψηλά στην ΒΙΠΕ και για πότε ήρθε στο χωριό μας, ούτε που το καταλάβαμε».
Φωτιά ως τη θάλασσα
Αφήνουμε τα χωριά πάνω απ’ την εθνική οδό και κατεβαίνουμε προς την παραλία. Η φωτιά έχει κάψει μεγάλο κομμάτι μεταξύ της παλιάς εθνικής οδού Πύργου Πατρών (παλιάς μέχρι πριν από λίγες μέρες και πριν δοθεί στην κυκλοφορία η νέα χάραξη) και της ακόμα… πιο παλιάς εθνικής οδού Πύργου Πατρών που έφευγε από την Πάτρα και περνούσε μέσα απ’ τα Βραχνέϊκα, Τσουκαλέϊκα, Καμίνια, Κάτω Αχαγιά, Κάτω Αλισσός κλπ.
Σε αρκετά σημεία η φωτιά έχει περάσει απ’ την σιδηροδρομική γραμμή και οι ταβέρσες της καπνίζουν ακόμα. Μετά τα Βραχνέϊκα διαπιστώνεις με έκπληξη ότι η φωτιά έκαψε τα πάντα και σταμάτησε στη θάλασσα, μην βρίσκοντας κάτι άλλο να καταστρέψει. Οι άνθρωποι προσπαθούν να επιστρέψουν στην καθημερινότητά τους, αρκετοί εγκατέλειψαν τα σπίτια τους το βράδυ της Τρίτης φοβούμενοι τα χειρότερα.
Σταματάμε σ΄ένα βενζινάδικο για ανεφοδιασμό. Η κοπέλα που μας εξυπηρετεί είναι κουρασμένη και δείχνει ξενυχτισμένη. Σε μια γωνία βλέπουμε παρκαρισμένη μια μικρή υδροφόρα με το έμβλημα της εταιρείας πετρελαιοειδών. «Την έχουμε για παν ενδεχόμενο, είναι γεμάτη νερό», λέει, αν και πραγματικά τρομάζει κανείς στη σκέψη τι θα μπορούσε να συμβεί αν οι φλόγες των 10 μέτρων έφταναν χθες έως το βενζινάδικο.
Όλο αυτό το διάστημα το 112 έχει ήδη ηχήσει 3 φορές στα κινητά μας. Η πυρκαγιά που ξέσπασε απ’ την ανατολική πλευρά της Πάτρας, στα Συχαινά, φαίνεται ότι εξαπλώνεται ραγδαία. Πληρώνουμε και φεύγουμε προς τα εκεί. Στο δρόμο και πριν βγούμε στην εθνική οδό, σταματάμε μπροστά στο οικόπεδο του ΟΔΔΥ της Πάτρας, εκεί που έγιναν παρανάλωμα περισσότερα από 500 κατασχεμένα αυτοκίνητα. Συναντάμε ένα συνεργείο του Reuters που καταγράφει την καταστροφή.
Το σύννεφο και οι στάχτες
Βγαίνουμε στην εθνική και οδηγούμε προς την περιμετρική οδό της Πάτρας. Στο βάθος πάνω απ’ την πόλη υψώνεται ένα τεράστιο σύννεφο. Οι φλόγες φαίνονται απ’ τον δρόμο, παρά το γεγονός ότι μας χωρίζει σοβαρή απόσταση απ’ τις εστίες. Λέμε μήπως προλάβουμε να πάμε πιο κοντά, στον κόμβο της Εγλυκάδας όμως η Τροχαία έχει διακόψει την κυκλοφορεί και μας βάζει να μπούμε στην πόλη για την ασφάλειά μας.
Σταματάμε στην πλατεία Γεωργίου να πάρουμε έναν καφέ. Τα καθίσματα της καφετέριας είναι γεμάτα από στάχτες που πέφτουν απ’ τον ουρανό, ενώ ο ήλιος έχει πάρει ένα πορτοκαλί χρώμα εξαιτίας του νέφους που καλύπτει την πόλη. Μυρίζεις κάπνα παντού, ενώ αρκετός κόσμος περπατάει στο δρόμο φορώντας μάσκες.
«Να χρωστάμε χάρη που δεν άρπαξε φωτιά όλη η ΒΙΠΕ, να αρχίσουν και οι εκρήξεις απ’ τα χημικά», λέει ο καταστηματάρχης που φτιάχνει τους καφέδες. Δίπλα του ένας φίλος του συμπληρώνει: «Καλά δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει, ακόμα καίει εκεί πάνω».
«Αν αρχίσουν να σκάνε τα χημικά ή αν πάρει φωτιά ο ΧΥΤΑ στην Ξερόλακα, τότε καλό θα είναι να φύουμε απ’ την πόλη», ανταπαντά εκείνος.
Κανείς τους δεν θυμάται πάντως τέτοια καταστροφή στην Πάτρα. «Αυτό το πράγμα εγώ δεν το θυμάμαι ξανά και είμαι 55 χρονών», λέει ο καταστηματάρχης. «Φωτιές είχαμε και στο παρελθόν, αλλά αυτό το χάλι όχι», συμπληρώνει ο φίλος του.
Χαιρετάμε, παίρνουμε το αυτοκίνητο και προσπαθούμε να πάμε προς τα βόρεια, όσο γίνεται πιο κοντά στο μέτωπο. Δεν τα καταφέραμε, η Αστυνομία έχει κόψει κάθε πρόσβαση προς τα βόρεια.
in.gr
The post Φωτιά στην Αχαΐα: Πυροσβεστικά που τους τελείωσε το νερό, φλόγες που σταμάτησαν στη θάλασσα appeared first on Polis Media.
